Author: admin

ตามที่ได้เกริ่นไว้ในตอนที่แล้ว หลังจากเที่ยวน้ำตกแล้ว เราก็เดินทางเข้าเมืองมาลัง เพื่อที่จะต่อเครื่องบินกลับจาร์การ์ตา ขออนุญาตข้ามมื้ออาหารไปบ้าง หลัง ๆ อาหารเริ่มคล้าย ๆ กัน แล้ว และมื้อหนึ่งมีประมาณ 9-10 รายการ จัดเต็มทุกมื้อจริง ๆ

มาถึงที่พักคือ Tugu Malang Hotel ก็ราวสองทุ่มแล้ว หมดแรง แต่โรงแรมสวยงามมาก น่าเดินชม เพราะเป็น Art Gallery ด้วย โปรแกรมวันรุ่งขึ้น ตอนแรกเป็นการไปเที่ยวชมสวนแอปเปิ้ล แต่คะเนกันแล้ว ขอเดินชมโรงแรมดีกว่า

ทัวร์โรงแรมนี้น่าสนใจ เพราะเป็นการรวมสารพัดศิลปะวัฒนธรรมไว้ในโรงแรมนี้ พร้อมมีพนักงานโรงแรมคอยอธิบายแต่ละจุดด้วย หลัก ๆ แล้ว เจ้าของโรงแรมสะสมงานศิลปะวัตถุต่าง ๆ ไว้มาก ก็เปิดโรงแรมเสียเลย จะได้มีให้คนอื่นร่วมชื่นชมด้วย

ลองดูตัวอย่างของสวย ๆ งาม ๆ ในโรงแรมกันค่ะ

 

 

จากโบรโม ก็กลับมาโรงแรม แล้วก็ check out เพื่อที่จะเปลี่ยนไปพักที่เมืองมาลังก่อนจับเครื่องบินกลับมาจาร์กาตา ระหว่างการเดินทางมาเมืองมาลังนี้ ได้แวะเที่ยวน้ำตกโจบันรอนดอ ที่ตกลงมาจากเหว สูง 60 เมตร มีตำนานเล่าขานว่ามีอุโมงค์อยู่ใต้น้ำตก และมีตำนานรักที่ชายหนุ่มพาหญิงคนรักมาซ่อนไว้ ไม่ให้ชายอีกคนมาแย่งชิงไป แต่เราไม่ได้ไปตามหาอุโมงค์นี้หรอก

ที่ดีมาก ๆ คือต้นในรอบบริเวณ ใหญ่และร่มรื่นมาก ๆ เข้าไปแล้วเย็น สบายใจ อากาศดีงาม

 

มาถึงตอนที่ 5 นี้ น่าจะครึ่งทางได้แล้วค่ะ คนเล่ามีเวลาน้อย ค่อย ๆ เล่า ใครที่ตามอ่าน ต้องใจเย็นนิดนะคะ จะพยายาม update บ่อย ๆ ค่ะ

หลังทานมื้อเช้าที่โรงแรมแล้ว จุดหมายแรกของวันนี้คือ  House of Sampoerna หรือ พิพิธภัณฑ์โรงงานยาสูบ ไปดูเรื่องราวประวัติและขั้นตอนการผลิตบุหรี่ จริง ๆ ได้ยินว่าเขามีคนนั่งม้วนบุหรี่ให้ดูด้วย แต่บังเอิญเป็นวันอาทิตย์ เลยไม่มีสาธิตแบบนี้ แต่รวม ๆ ก็เฉย ๆ เพราะพอบอกมาว่าเป็นบุหรี่ ก็ตั้งป้อมในใจเลยว่า ดูแล้วจะได้อะไรหรือเปล่านะ แต่โดยรวมสิ่งที่ดีคือ เรื่องของประวัติการค้าและธุรกิจของอินโดนีเซียน่าสนใจดีค่ะ  (ข่าวร้ายคือ มือถือมี ปห. รูปหายเกือบหมดค่ะ)

ในอินโดนีเซียมีคนสูบบุหรี่เยอะมาก เมื่อก่อนธุรกิจบุหรี่และยาสูบคือธุรกิจที่มีขนาดใหญ่ที่สุดของประเทศ แต่มาเดี๋ยวนี้โดนเทเลคอมแซงแล้ว (ไปตามถนนหนทางมีโฆษณาโทรศัพท์มือถือเยอะมาก) ไกด์ของเราก็สูบบุหรี่ เล่าให้ฟังว่า บุหรี่เขาเรียก กราแต็ก เพราะเวลาจุดสูบมีเสียงแต็ก ๆ (ไกด์ให้ฟังเสียงด้วย ได้ยินเบา ๆ) แต่เข้าใจว่าเดี๋ยวนี้ส่วนใหญ่อาจจะไม่มีเสียงแล้ว เหลือแค่บางยี่ห้อบางรุ่นมั้ง อาจจะเกี่ยวกับกระดาษที่ใช้มวนหรือเปล่าก็ไม่รู้จึงมีเสียงดัง

จบจากรับชมเรื่องราวของบุหรี่แล้ว ก็สวมหัวใจเยาวชนยามท่องเที่ยววันเด็ก ไปชมเรือดำน้ำกัน ลำนี้อินโนีเซียสั่งรัสเซียต่อมา ปลดระวางปี 1991 แล้วก็เอามาขึ้นบกเปิดให้ชมกัน ข้างในเรือดำน้ำเล็กมาก อึดอัดแทนทหารเรือที่ต้องประจำการในเรือจัง ได้เห็นตอร์ปิโดด้วย ดูของจริงเสร็จ ก็มีสารคดีเกี่ยวกับเรือดำน้ำลำนี้ให้ชม ว่าไปรบอะไรมาบ้าง ตอกย้ำกิจกรรมวันเด็ก (เหมือนมาก ๆ) แต่ก็แอบสงสัยว่า เดี๋ยวนี้ ดาวเทียมผสมระบบบนอากาศหรือระบบอัตโนมัติอื่น ๆ อาจมาแย่งงานหลายส่วนไปหรือเปล่า ไม่เอาแระ ไม่ค่อยมีความรู้  รวม ๆ  ก็ถือว่าไปดูเพลิน ๆ ฆ่าเวลา เพราะจะต้องเดินทางไปถึงที่พักใกล้ภูเขาไปโบรโม่ช่วงเย็น ถ้าไปเร็วเกินไป ก็ไม่มีอะไรทำอยู่ดี  ไกด์มีพาไปเที่ยวศาลเจ้าด้วย แต่เดินไปแว๊บเดียวก็ขอ skip รายการนี้ เพราะศาลเจ้าเล็กและมืดมาก ได้เข้าใจว่า เกาะสุราบายานี้มีความหลากหลายทางศาสนา ก็ OK แระ

อาหารกลางวันก็จัดเต็มเหมือนเดิมค่ะ

  

 

หลังจากจบการเที่ยวชมวังและสวนน้ำแล้ว ก็จะต้องขึ้นเครื่องไปยังเกาะสุราบายา โดยมีจุดหมายหลักคือโบรโม่ มาถึงสุราบายาก็ค่ำแล้ว ไกด์ท้องถิ่นพาเข้าพักและรับประทานอาหารค่ำที่โรงแรม คาดไว้ว่า คงเป็นอาหารบุฟเฟ่ต์ปกติ มาเจอของจริง กลับเป็นห้องอาหารที่มีทั้ง indoor และ outdoor อลังการและมีชีวิตชีวา อาหารเยอะมากเสียจนต้องเฉลี่ยทานอย่างละนิดละหน่อย ที่อร่อยมากคือสะเต๊ะ ที่ย่างกันเห็น ๆ

ที่เห็นในแก้วนี้ เรียกว่าเบียร์ชวา แต่ไม่มีแอลกอฮอล์นะคะ สมุนไพรล้วน ๆ แค่หน้าตาเหมือนเบียร์เฉย ๆ ลองแล้วอร่อยดีค่ะ รสหวาน ๆ หอมสมุนไพร

ที่จริงแล้ว ไลน์อาหารเยอะมาก อินโด ฝรั่ง ญี่ปุ่น แต่ไม่ได้ถ่ายรูปมาเท่าใดนัก ชอบบรรยากาศด้านนอกมาก

พอรุ่งเช้า ก็ทานที่ห้องอาหารเดิม แต่อาหารจะน้อยกว่าตอนค่ำนิดหน่อย ที่ชอบมากคือข้าวผัดอินโดค่ะ เพราะผัดกันจริงจัง ใช้แรงในการผัดอย่างสูงเลยทีเดียว ทั้งเขย่า และขยี้ (จริง ๆ นะ ตามภาพ)
รสชาติคุ้มกับแรงของคนผัดค่ะ เราขอไข่ดาวมาโปะสักหน่อย อร่อยเหาะ

วันรุ่งขึ้น ก่อนบินไปสุราบายา ได้แวะเที่ยวชมวังสุลต่านที่มีชื่อเรียกว่า กราตอน จ๊อกจา  วังไม่ใหญ่มาก แต่ก็มีต้นไม้ใหญ่ ๆ และก็มีอะไรให้ชมพอสมควรค่ะ  แต่ขอบอกไว้ก่อนว่า วังเล็ก ๆ นะคะ ใช้เวลาแป๊บเดียวก็ชมทั่วแล้วค่ะ ส่วนสวนน้ำ เราพบนักเรียนศิลปะกลุ่มนึงมานั่งสเก็ตช์ภาพกัน ดูตั้งอกตั้งใจดีมากค่ะ

ส่วนอาหารเที่ยง จัดเต็มไม่แพ้มื้ออื่นเช่นเคยค่ะ

 

จบอาหารเที่ยง ก็เตรียมตัวขึ้นเครื่องไปสุราบาย่า ใกล้ภูเขาโบรโมเข้าไปอีกนิดค่ะ