“Travel is more than the seeing of sights;
it is a change that goes on,
deep and permanent, in the ideas of living.”
-– Miriam Beard —
We left the hotel in the morning to catch a train back to Rome. We arrived into the hotel around noon. Father and I had mutual agreement that we should take a nap. In the afternoon, we asked hotel staff to suggest us how to go to the airport. There were many choices such as walking to the metro and then catching a train, or taking a taxi to another train station and then catch a train. But we decided to take a taxi from the hotel to the airport. It was more expensive but it was convenient. The hotel staff called a taxi service to make reservation for us.
ออกจากโรงแรมแต่เช้า ขึ้นรถไฟที่จองไว้กลับมาถึงโรม เข้าพักที่โรงแรมเดิมตอนเที่ยง ๆ นอนเอาแรงก่อน พอตกบ่ายก็ไปหารือพนักงานโรงแรมว่า พรุ่งนี้จะไปสนามบินอย่างไรดี มีหลายวิธีที่ประหยัด เช่น ขึ้นเดินไปขึ้นเมโทรแล้วไปต่อรถไฟไปสนามบิน หรือ ขึ้นแท็กซี่ ไปต่อรถไฟที่สถานีรถไฟไกลจากโรงแรมไปอีกหน่อย แต่รวม ๆ แล้ว เราเลือกความสะดวก เรียกแท็กซี่มารับดีกว่า ให้พนักงานโรงแรมโทรจองให้เลยสะดวกมาก
There was a plenty of time before dinner. We walked to a small fruit store opposite to the hotel. The seller was an Egyptian. He asked us where we came from. I told him that we came from Thailand. He was so happy and took his passport out of the drawer of his desk. It was to show us that he visited Thailand once and was so impressed. He gave discount for apples we bought. Thank you.
เวลายังเหลือเฟือก่อนจะถึงมื้อเย็น เราเดินไปซื้อผลไม้ที่ร้านผลไม้ตรงข้ามโรงแรม คนขายถามว่าเรามาจากประเทศไหน พอตอบว่า Thailand เขาดีใจมาก เขาว่าเขาเป็นชาวอียิปต์ เคยมาเที่ยวเมืองไทย ประทับใจมาก หยิบ passport แล้วโชว์ให้ดูว่าเคยมาจริง ๆ แถมลดราคาค่าแอปเปิลให้ด้วย
For dinner, I told my father that there would be no more Chinese food. So we would have Italian food. However, we had bad luck. It was Sunday and many restaurants around the hotel were closed. Finally, we had dinner at a Pizzeria not far from the hotel. It was my foreigner sister’s favorite one. We had pizza, garlic bread, Coconut ice-cream and coffee. Yummo!!!
มื้อเย็นวันสุดท้ายในอิตาลี ตกลงกับพ่อว่าเราจะทานอาหารอิตาเลี่ยนกัน (เบื่ออาหารจีนแล้ว) เดินหาร้านกันนานมาก เพราะร้านส่วนใหญ่แถวโรงแรมปิดวันอาทิตย์กันหมด สุดท้ายเราก็ทานพิซซาร้านโปรดของพี่ฝรั่ง พ่อกับเราสั่ง พิซซาแป้งบางกรอบ ขนมปังกระเทียม ไอศกรีมมะพร้าว และกาแฟ โอ้ว อร่อยทุกอย่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งไอศกรีมมะพร้าว ไม่แพงด้วยนะ ค่าเสียหายทั้งหมด 14 ยูโร (ถ้าจำไม่ผิด) เสร็จแล้วก็เดินกลับมานอนพักเตรียมเดินทางกลับ
Next morning, after having breakfast we said goodbye to all hotel staff. The taxi arrived into the hotel on time. The driver was in a very good mood since Italy won a Euro football match last night. He explained that our hotel was located out of the area of center of Rome. So, the rate was not 40 Euro fixed rate. He had to charge by distance. And there were two rates. One was inside the city, another was out of the city. When we arrived into out of the city zone, he pressed the meter button again. The rate was higher than inside the city. However, we paid only 36 or 38 Euro (I was forgetful!!!). My father asked for the driver name. He said his name was Bradd Pitt. I told him I was Angelina and nice to meet him. :-p
รุ่งเช้าหลังจากทานอาหารที่โรงแรมก็ร่ำลาพนักงาน แล้วแท็กซี่ก็มารับ แท็กซี่อารมณ์ดีมาก เพราะเมื่อคืนทีมฟุตบอลของอิตาลีชนะทีมอะไรก็จำไม่ได้แล้วในการแข่งขันบอลยูโร แท็กซี่อธิบายว่าโรงแรมที่เราอยู่ อยู่นอกโซนแบบคิดเหมา ดังนั้น จะไม่ได้จ่ายในอัตราเดียว 40 ยูโร แต่จะเก็บตามระยะทาง โดยในเมืองจะคิดอัตราหนึ่ง และออกนอกเมืองจะคิดอีกอัตราหนึ่ง จะต้องกฎมิเตอร์ 2 ครั้งแล้วยอดเงินจะรวมกัน สุดท้ายยอดเงินคือ 36 ยูโรหรือ 38 ยูโรแถว ๆ นี้ (นานแล้วชักจะเลือน ๆ) พ่อถามชื่อคนขับ เขาว่าเขาชื่อแบรด พิทท์ เราก็เลยบอกว่าเราชื่อ แองเจลีน่า ยินดีที่ได้รู้จัก อิอิ
At the Thai Airways counter, we met a European officer; she greeted and paid respect to us in Thai style. It was very polite and her accent was so impressive. She said my luggage was so cool. I was a little bit embarrassed since it looked like crocodile. I just bought it before the trip.
ตอนไปเช็คอินที่เคาน์เตอร์การบินไทย พนักงานหน้าตาเป็นชาวยุโรปชัดเจน แต่สวัสดีค่ะชัดและไหว้สวยมาก ๆ เยี่ยมเลย พนักงานชมว่ากระเป๋าเดินทางเราเก๋มาก (ปั๊มลายนูนเหมือนหนังจระเข้ มองเห็นเด่นแต่ไกลเลย) เราได้แต่เขิน เพิ่งซื้อใหม่ก่อนออกเดินทางเอง
On the airplane, air hostesses were quite senior but they took care very well. They often came to us and asked whether we needed any other things. Thank you once again. I had a chance to watch John Carter movie. My friend recommended me to watch it a few months before the trip. I liked it. Good movie!!
บนเครื่องบินพนักงานดูแลดีมาก จากการสังเกต พนักงานทั้งลำค่อนข้างสูงอายุ แต่ระดับการให้บริการไม่ตกเลยค่ะ สอบถามเรากับพ่อตลอดว่าอยากได้อะไรเพิ่มไหม ได้ดูหนังเรื่อง จอห์น คาร์เตอร์ ที่เพื่อนรักอยากให้ดูด้วย สนุกมาก แนะนำให้ดูค่ะ
We arrived into Suvannabhumi airport and then took a taxi back home. Since it took around 30 minutes, then we chatted a lot. The taxi driver said he always drove at night. He took passengers from public houses or other entertainment places many times. That made him depressed and thought we must teach our kids well. He also told us that he wished to won a big prize of lottery and then he could buy 4 taxis: one for him, one for his wife, and other twos for his kid. They would rent them out. We wished him a very good luck!!
พอถึงสุวรรณภูมิก็เรียกแท็กซี่กลับบ้าน คุยกันสัพเพเหระ ส่วนใหญ่ก็เรื่องปัญหาสังคม เขาว่าเขาขับรถกลางคืนมาก เห็นสภาพผู้โดยสารที่ออกมาจากสถานบันเทิงแล้วต้องสอนลูกให้ดี ๆ สุดท้ายบอกว่า อยากถูกล็อตเตอรี่แล้วซื้อแท็กซี่ 4 คัน สำหรับตัวเอง ภรรยา และลูกอีกสอง แล้วให้เช่า เก็บค่าเช่า อยู่ได้สบาย เราและพ่ออวยพรขอให้เขาสมความปรารถนา
Finally, we arrived into our place safely. I have to thank lot of people behind this trip: my foreigner sister “Kim” who suggested me to visit her in Rome and inspired me to write stories of my trip, P’Da who lent me books and DVD, P’Taew – for the information about Florence, P’Ple for a small passport bag, Nok’s mother and Na Lek – for the waist bag belt, P’Taew and P’A – for my holiday leave approval, Dr.Nuch – for all suggestions, Ann – for reading all posts on my blog and asking me to take lot of photos, my mother who stayed at home alone, my brother who took care of my mother and my father who carried back pack and travelled with me.
(Sorry if I forget any other names. Please note that I do appreciate all of your help.)
ในที่สุดก็ถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ ต้องขอขอบคุณหลาย ๆ ท่านที่ทำให้ทริปนี้สมบูรณ์ ขอบคุณพี่ฝรั่งที่เป็นผู้ริเริ่มให้ทริปนี้เกิด และแนะนำให้เขียนเรื่องราวลงบนบล็อกนี้ ขอบคุณพี่ดาที่ให้ยืมหนังสือท่องเที่ยวและ DVD ขอบคุณพี่แต้วที่ให้ข้อมูลเที่ยวฟลอเรนซ์แบบจัดเต็ม ขอบคุณพี่เปิ้ลที่ให้ยืมกระเป๋าห้อยคอ ขอบคุณแม่นกและน้าเล็กที่ให้กระเป๋าคาดเอ็ว ขอบคุณพี่แต้วและพี่เอ๋ที่อนุญาตให้ลาหยุด ขอบคุณหมอนุชที่ให้คำแนะนำ ขอบคุณแอนที่คอยอ่านบันทึกการเดินทางนี้และย้ำหลายครั้งว่าให้ถ่ายรูปมาฝาก (ไม่งั้นจะไม่มีรูปเยอะขนาดนี้) ขอบคุณแม่ที่อยู่บ้านคนเดียว ขอบคุณน้องที่ดูแลแม่ และขอบคุณพ่อที่สะพายเป้ไปเที่ยวด้วยกันค่ะ (ขอบคุณท่านอื่น ๆ ด้วยนะคะ และขอโทษหากลืมชื่อท่านใดไป)
Ciao
