วันนี้ได้ไปร่วมงานศพที่วัดมกุฏกษัตริยารามราชวรวิหาร ไปถึงเร็วกว่าเวลาสวดร่วมชั่วโมง เข้าใจว่าคนยังไม่เลิกฉลองสงกรานต์กัน รถจึงไม่ติด
เวลาไปถึงวัดนี้ก่อนเวลา สิ่งที่นิยมทำมีสองอย่าง อย่างแรกเดินไปทานหอยทอดร้านศิริวรรณแถวนั้น และอย่างที่สองคือ ไปกราบพระในพระวิหาร
วันนี้ เลือกทำเฉพาะประการหลัง คณะของเราเข้าไปกราบพระกัน พระวิหารงดงามเช่นเคย งามจากด้านหน้า และสงบเมื่อเข้าสู่ภายใน แค่ก้มลงกราบพระประธานแล้วนั่งนิ่ง ๆ สักพัก ก็อิ่มเอมใจ
วันนี้ยังมีโชคดีอีกชั้น กราบพระเสร็จ มีพระภิกษุรูปหนึ่งเดินเข้ามา พร้อมด้วยความเมตตา มาสนทนาธรรมกับพวกเรา
ประเด็นมีหลากหลาย แล้วแต่ใครจะจับใจความสำคัญได้ตามจริตของตน สำหรับเราที่จำได้ (หากมีข้อผิดพลาดเราขอน้อมรับไว้เอง)
- “ผู้ที่เข้าใจความตายก่อน คือผู้ชนะ”
- “เรียนทางโลกแล้ว ควรเข้าวัดมาศึกษาสิ่งที่สำคัญต่อชีวิตจริง ๆ บ้าง”
สุดท้ายแล้ว อะไรคือสิ่งสำคัญต่อชีวิตของเรา ในเมื่อทุกชีวิตจะพบกับมรณะทั้งสิ้น
หลวงพ่อท่านพูดให้คิดในหลาย ๆ มุม ผ่านบทสนทนาที่กันเองและเรียบง่าย เมื่อถึงเวลาอันสมควร การสนทนาก็ยุติ เปลี่ยนโหมดเข้าสู่การทำวัตรเย็น คณะของเราร่วมสวดตอนต้นเล็กน้อย ก่อนกราบลามาฟังสวดพระอภิธรรมศพตามที่ตั้งใจ
ทราบภายหลังว่า คณะเราโชคดี ได้รับความเมตตาจากท่านเจ้าคุณ ผู้ช่วยเจ้าอาวาสที่บวชมาแล้วนานถึง 63 พรรษา ซึ่งท่านถ่อมตนและให้ความกรุณาแก่พวกเราเป็นอย่างมากโดยแท้
ขอกราบนมัสการขอบคุณท่านอีกครั้ง ที่ทำให้เย็นวันนี้ เป็นช่วงเวลามงคล ได้ฟังธรรม ได้คิด และเกิดความสงบใจ